1.031.387

kiadvánnyal nyújtjuk Magyarország legnagyobb antikvár könyv-kínálatát

A kosaram
0
MÉG
5000 Ft
a(z) 5000Ft-os
szállítási
értékhatárig

De primatu romani pontificis ejusque juribus (rossz állapotú)

Szerző

Kiadó: Typis Lycei Archiepiscopalis
Kiadás helye: Eger
Kiadás éve:
Kötés típusa: Varrott papírkötés
Oldalszám: 588 oldal
Sorozatcím:
Kötetszám:
Nyelv: Latin  
Méret: 22 cm x 15 cm
ISBN:
Értesítőt kérek a kiadóról

A beállítást mentettük,
naponta értesítjük a beérkező friss
kiadványokról
A beállítást mentettük,
naponta értesítjük a beérkező friss
kiadványokról

Előszó


I. ai® FBIMÁfü ROOT Alii
PONTI FICIS.
§. 1.
raerogativae Primátus initium in Apostol o Pe-tro factum est. Id Sacrae Literae Novi Testamen-ti iis in locis«, in quibus de Petro Apostolo... Tovább

Előszó


I. ai® FBIMÁfü ROOT Alii
PONTI FICIS.
§. 1.
raerogativae Primátus initium in Apostol o Pe-tro factum est. Id Sacrae Literae Novi Testamen-ti iis in locis«, in quibus de Petro Apostolo singu-lari quadam ratione sermo instituiturreddunt cer-tissimum. Scriptores enim Sacri turn in Evangeliis, turn in Actis Epistolisque suis constanter et pe-culiari modo Petrum Apostolum praecipuo loco no-minant. l) Sed praeseríim classicis Jesu)iverbis a Matthaeo cap. XVI. IS. 19. et Joanne cap. XXL 15 —17. relaíis praerogativam Primátus Petro de-iati contineri , constans Ecclesiae Catholicae exsti-tit sententia: neque clara, qnam memorata duo !SS. Literarum loca praeseferuiii lux: penes sum-mum licet inde a seculo in primis sexto supra de-cimum eandeni obscurandi ni sum obscurari aflhuc potuit. Quod enim Fridericus Lückel2) audacter as-severare ausus fuit: 5.;eorum !am duduin explosant esse sententiam, qui Petrum Apostolorum caput fuisse statuerent v et taedere hanc eoriim opiiuo-nem, cuius.; si quis libros X. T. leviter inspexe-
,) cf. Matth. IV. 18. XIV. 28. XV. lo. XVII. I. 23. XVI! L 21. XIX. 27. XXVI. 37. 40. _ Marc. III. 16. VIII. 29. IX. 1 XIV. 33. 37. XVI. 7. — Luc. VI. 14. VIII. 45. 51. IX. 20. 28. 32, XII. 41. XVIII. 28. XXIV. 12. — Joan, I. 42. XIII. 6, AX 2 XXI. 2. — Act. I — XV. plur. foe. — Gal. L 18. II. 9.
a) Commentatiu (le Ecclesia C/iristianoruvt Apostolién. Gotliiigda IS!3' p. 119.
Dt Ho»kován'j,'Í<!Print, H.I', | Vissza

Fülszöveg

A pápának legfőbb, teljes (törvényhozói, kormányzati és bírói), közvetlen és egyetemes hatalma van az egész katolikus egyházban. Ítélete vagy határozata ellen nincs sem fellebbezés, sem felfolyamodás. Hatalmát megválasztásának elfogadásával nyeri el, ezért beiktatásra nincs szüksége. A pápa hatalmát rendesen a pápai hivatalokon és bíróságokon keresztül gyakorolja. Ezért a pápa halálával a pápai hivatalok irányítóinak megbízatása megszűnik. A pápa feladata a hitletétemény (Depositum Fidei) őrzése, a katolikus tanítás kifejtése és tisztaságának őrzése.

Tartalom


COI8PEC1TS OPERI§.
I. De Primatu Rom a ni Pon tifiéis.
Pag.
§. 1. Introductio , et status qiuestionis. ----- i
A. Matt kai Cap. XVI. v. 18. 19 2
§. 2. Proponuntur et in examen vocantur diversa; senten-
ti;e de sensu huius loci , inprimis de authentia. - 2 §. 3. An statui possit a) Petrum non suo unius nomine, sed pro reliquis etiam respondisse , et sic verba quoque Christi ad omnes pertineve, b) verba: tTTt reeur/i ti) TJrfít, ad Christum , non ad Petrum re-ferri? - -- -- -- -- -- -- -- 5 §. 4. Examen séntentiae, quae statuit : loco isto Petrum tantum qua primum Evangelii príeconem sisti, et merma temporis primatum Petro adjudican. - - - 7 §. 5. Vindicatur sensus Catholicus loci huius de veri 110-
niinis Primatu Petro Apostolo collato. ----- 9 §. 6. An ex eo , quod verba: super Tumo petram adifi-cabo Ecclesiam meara, SS. Patres diversimode inter-pretentur, sequatur: unanimem eoruni consensura quoad verum loci istius sensum desiderari?- - - 12
B. Joan. XXI. 15—17 15
§. 7. An authentia loci huius fundatis rationibus impu-gnetur ? -------------- - 15
§. 8. Proponitur sfensus Catholicus loci istius de Primatu Petri - -- -- -- -- -- -- - 17 §. 9. De sententiis, quse statuunt a) pascendi provinciám tantum ad Judaicum populum restringí — b) Verba : pasee oves, pasee agnos non ad solum Petrum, sed ad omnes Aposto] os dirigi -------- - 19
Pa g.
§. 10. Finis institnti Primátus: Vnilatis in Ecclesia eon-
servatio - - • 21
§. 11. Primátus Petri non meri honoris, sed inrisdictionis 23 §. 12. Aequulitas praetensa potestatis omnium Apostolomul Primatum Petri non evertit ------ 26
§. 13. Primátus ex institntione sua non fuit prserogatíva solum Petri personalis , sed ad eius Successores transire debuit - -- -- -- -- -- - 30 §. 14. Petrus Ecclesia Romatio Ejmcojxilum temiit, Romanic subin" mortem oppetiit. ------- 32
§. 15. Iter Romanum Petri innumeris Veterum testimoniis
probatum. - -- -- -- - - -- -- - 35 §. 16. Episcopatum a Petro Romse gestum frustra impú-
gnant recentiores ---- - 37
§. 17. Nec Paulus nec Jacobus Apostoli Primatum Ecclesio pari, ac Petrus , iure tenuisse , statui possunt 41 §. 18. Petra in Prinmtu iuris divini succedunl Romance
Ecclesio Pontifices - -- -- -- -- -- 45 f. 19. Generales reflexiones in causas , quibus adversarii origmem Primátus Romanorum Pontificum attribuunt 52
§. 20. Argumenta pro Primatu Roinani Pontificis ex SS. Patribus. Observationes generales ------ 60
§. 21. Testimonium ex Epistola I. Clementis Romani ad Corinthios .------------ - 62
§. 22. Yindicatur auctorifas huius testimonii contra obie-
ctiones - -- -- -- -- -- -- _. 64 §. 23. Argumentum ex Irentzo : proponitur locus lib. III.
C"P- 3 65
§. 24. Authetitia loci a Joanne Sal. Semler frustra impu-
gnatur •»---- 6S
§. 25. Sententia Joannis Laur. Mosheim de sensu testimonii Ireníei - -- -- -- -- -- -- ^q §. 26. Explicatio (per Joannem Em. Craie , et Jo. Math.
Schröckh proposita - -- -- -- -- -- 72 8. 27. 28. Varia; expositiones verborum Irensei : tircesse esse omuesjideles cum Ecclesia Romana canvetiire - 73
— Ill —
§. 29. Proponitur cnusa, ob quam adversarii Primat us v erlm hwc Irenaei de physico ndelium confluxu Romain instituendo interprelati sunt. - -- -- -- 75 §. 30. Interpretado haec signanter a Joanne Em. Grabe , porro a Marco Ant. de Hominis , Edmundo Richerio? Pi/ielio , Jos. Pehem, Roberto Cur alt, et pluribus Protestuntium assnmta --------- - 76
§. 31. Demonstratur: quam incongrua, et violenta sit
haec expositio - - - - ^0
§. 32. Notantur alia; explicationes super verbis Ireniei eo
tendentes, ut vim argumenti pro Primatu inlirment 83 §. 33. Explicatio Jounnis Ad. Möhler , et Dris A. Gengler 87 §. 34. 35. Vindicatur sensus genuinus loci Irenaei, cui ar-
gumentum pro Primatu Ecclesia; Romanee inest - 88
§. 36. Argtimentum ex Cypriano : signanter e lib. de Uni-tate Ecclesicc. ------------ - 94
§. 37. Qurestio praeliminaris de authentia loci , quae frustra impugnatur - -- -- -- -- -- - 96 §. 38. Probatur : sententiam Cypriani de Primatu Se-
dis Roinanae a) ex contextu loci huius, b) e locis pa-rallelis clarissime patere - -- -- -- -- 99 §. 39. Sensui genuino de Primatu nihil obsunt verba Cypriani: hoc erant el ceteri Apostoli, quod fnit Pe-trus , pari consortio prcedili et honoris et potestatis 103 §. 40. Uberius adhuc e S. Cypriano ostenditur: Primatum e sententia ipsitis cum obitu Petri nequaquam exspi-rasse, sed ad Successores derivari debuisse , et rea-pse Romanae Ecclesiae Pontificibus competere - - 106 §. 41. Expenduntur verba Cypriani in C. Carthagiuensi
praetensive adversus Primatum Romanae Sedis prolata 109 §. 42. Sensus verborum Cypriani: Unus est Episcopal us,
cuius a singulis in solidum pars tenetur - - - - 110 §. 43. Ex agendi ratione Cypriani in controversia de re-baptisandis h aire tic is observata , nihil in obversum agniti per eundein Primatus Romani inferri potest 114 44. Argumentum ex Optato Mill evil an 0 - - - 116
Paff.
§. 45. Argumentum cxHieronymn 120
§. 46. Argumentum ex Auguslino 124
§. 47. Expenduntur nonnulla verba príetensive ambigua August in i - -- -- -- -- -- -- -125
§. 48. Ex Conciliis Oecuiuenicis : picano I. Constanlino-p o Iii ano I. et Chale edonensi contra Priinatum Romani Pontiíieis argumentum forinari non potest - - - 130 §? 49. In specie de Can. 3. C. Constantinop. I. et Can.
28. C. Chulcedon- - - ----134
§. 50. Primátus Komani Pontificis etiam in Ecclesiu Orientali agnitus - -- -- -- -- -- -138 §. 51. Definitio sole/mis de Primatu Romani Pontificis
in CC. Luteranensi IV. et Florentino - - - - 140 §. 52. Communionis omnium fidelium cum Romano Pontífice nécessitas - - -- -- -- - -- 141 §. 53. Fides et Ecclesia Catholica optimo iure Romana
vocatur - -- -- -- -- -- -- - -144 §. 54. Doctrina rationis de Primatu ------ 146
II. De i uribus Primátus Romani Pontificis.
A. In g e n e r e. a) História Li ter aria. §. 55. Primis Ecclesise Seculis , et deineeps usque fere Seculum XII. iura Primátus ex professo non impu-gnabantur - -- -- -- -- -- -- - 151 §. 56. Seculo XII. et deineeps , inprimis postquam sic dicta Reformatio erupit, Primátus iura multos naefa sunt adversarios - -- -- -- -- ---157 §. 57. Doctores Catholici ad refutanda Prot est antiurn pla-cita varias vias iniverunt : e quibus nonnulli Seculo XVII. peculiarem Sacri Imperii, Primatusque formám proposuere - - - 159
§. 58. System a Marci Antonii de Hominis - - - - 161
59. Systenia Edmundi Rieherii 165
§. 60. Seculo XVIII. systema Jnstini Febronii magnam
Pag.
fámám consequitur : a quo etiam iurium Primátus in essentiulia, et accident alia divisio inventa- - - 1G9 §. 61. Febronii vestigia secuti septuagesimis Seculi
XVIII. annis: Pi/iel, et Oberhauser ----- 178 §. 62. Ex Epocha Josephi II. Csesaris Primátus iiiribus cumprimis infesta commemorari potest systema Josephi Eijbel , -182
§. 63. Turn Punctalores Congressus Emsani a. 1786. 185 §. 64. Et Patres Sij nodi Nat ionalis Re trnrio a. 1787. alii-que singulares Viri, [qui iuxta principia Febronif novam in Ecclesia formain regiminis introducere co-
nabantur - -- -- -- -- -- -- -187 §. 65. Seculo XIX. Primátus adversariorum studia eo tendunt , ut nexus cuín Romana Sede si non plene abrumpatur, saltim admodum constringatur - - 190
b) Divisio i u r i u m primátus in essentialia, et accident alia, c r iti c a e qu e in hatte d iv is i-
o nem a n im adv e rsion e s. §. 66. Qusestio de singularibus Primátus iiirilms dijficilis. Divisionis eorumdem iurium in essentialia et acci-dentalia iuxta mentem Febronii uberior explicatio 195 §. 67. Examen momentorum , qute ad statuendain divisio-nem iurium Primátus in essentialia et accidentalia propónuntur. Examen momenti I. quod ex differentia inter iura primis Ecclesia seculis exercita, et inter iura serins primum in us urn deducta petitur - 200 §. 68. Examen momenti II. quod e tempornm ignorantia, Summornm Pontificum domiuatu, et cumprimis e mer-
cibus pseudo^Isidori depromitur ------- 202
§. 69. Examen momenti III. ex eo petiti , quod iura sic dicta accidentalia olim Metropolitans, et Sy.nodi Provinciales exercuerint - -- -- -- -- - 206 §. 70. Examen momenti IV. quod ex auctoritate S. Ber-tiardi desumitur - -- -- -- -- -- - 210
71. Crisis ipsius divisionis iurium Primátus in essen
Pag.
tíalia et accideníalia spectato systemate ac modo, quo illa proponitur - - - - - - - - - - - - 211 §, 72. Argumenta ulteriora contra divisionem hanc scho-Jasticam ex eo petita , quod dtvisio h(ec omni careat fundamento , conceptum genninum Primatu» subvertat, et ipsi scieutiee nullum pariat utililulem- - - - 218 §. 73. Divisionem iurium Primatus in essentialia et acci-dentalia complures e recenlissimis Canonistis summe jncongruam esse , omnique fundamento destitui anim-adverterunt: ipsique taliter argumenta u nobis contra eandem divisionem adlata confirmant. - - - 222 §. 74. Expenduntur criteria , a nonnullis ad determinan-da iura Primatus proposita, a divisione Febronii in iura essentialia et accidentalia divergentia - - - 226 §. 75. Nostra de iuribus Primatus sententia - - - 232
B. De iuribus Primatus Roman i Pontificia in specie.
§. 76. Summa dicendorum - - - 239
1. üe iure relationes ex universaEcclesia exigeti-di: ubi etiam de libera cum Romana Sede com-municalione - ------- a4o
§. 77. Jus hoc, et praesertim libera cum Sede Boma/ta
communicutio aevo moderno vehementer impugnatur 240 §. 78. Argumenta pro iure isto Primatui ex ipso huius conceptu competente - -- -- -- -- - 241
2. De iure, decreta in rebus ad fidem spectanti-bus edendi - -- -- -- -- -- 245
§. 79. Jus decreta in rebus fidei edendi, praesertim dum tota Ecclesia in Concilium convocari non potest , Primatui abiudicari nequit - -- -- -- -- 245 §. 80. üe sie dicta infallibilitate Romani Pontificis 246 §. 81. De mérito quaestionis , ab Ecclesia haud definita:, Doctores Catholici inter se non conveniunt - - 248
- TU -
Pag.
3. De ture , decreta disciplinaria edetttli, ubi etiam
de ture litúrgico , et canonisatione Sanctorum 2 51 §. 82. Potestas leges pro tota Ecclesia ferendi Primatui vindicatur. ------------- - 251
J. 83. An necessaria formalis decretorum Pontiíiciorum
promulgalio f - -- -- -- -- -- -- 254 §. 84. De iure administranda? liturgia ----- 256
§. 85. De canonisatione Sanctorum ------ 259
4. De juribus e relatione Primatis ad Gener alia Con- * cilia profluentibus - - - - - - - - 262 §. 86. Conspectus dicendorum - -- -- -- - 262
a) Jus Concilia Generali a c on v oc an d i. J. 87. SententiiB Febronianorum de iure hoc Imperio Ci-vili vindicando - -- -- -- -- -- - 263 88. Jus convocandi Generalia Concilia ex ipsaEccle-s'ze notione , aliisque argumentis non alteri, quam Ec-clesiastica; Potestati, et inprimis Primati totius Ec-clesise vindicari potest - ------- - 266
§. 89. Juri Primatiall convocandi Generalia Concilia nil obest convocatio primorum Conciliorum pratensive per Principes Civiles facta - -- -- -- -- - 269 $. 90. Ipsa primorum Generalium Conciliorum historia pro-bat , prsecipuas in eorundem convocatione partes habu-isse Ecclesiam , ejusque Primatem .----- 271
b) Jus y r (Bs id i i i n Ge n er a lib us Co nciliis 276 §. 91. Jus prjBsidii in Gencralibus Conciliis ex historia praesertiin primseva; Ecclesiae Imperio Civili vindicant Priifiatus adversarii - -- -- -- -- - 276 §. 92. Expenduntur argumentacontra ius Primatiale pra;si« dii ex notione majeslatis civilis Principnm , et historia primor um Generalium Conciliorum depromta 277 §. 93. De vi et eft'ectu pr.-esidii R. P. in Generalibus Conciliis --- - 283
c) Jus co nfi r in an di Generalia Concilia- 286
Pag.
§. 94. Confirmado Generalium Conciliorum Principibus
Civilibus non competit 286
§. 95. Confirmado Romani Poiitificis ad decretorum Con-ciliarium valorem optimo iure requiritur - - - 289
§. 96. De quaestione : an Romanus Pontifex Conciliis Ge-
neralibns superior sit, vel vice versa ? - - - - 296 §. 97. Historia literaria huius quaestionis - - - 298
§. 98. Nostra de hac quaestione sententia - - - - 305 •
5. De iure, ineundi Concordata, cum Principibus 3i2 §. 99. Concordata inter Romanam Sedem et Principes ini-ta iniquam multorum novissiino tempore censurain experta sunt --------------312
§. 100. Brevis historia Concordatorum cum antiquiorum,
tum recentiorum. Concor datum seu Pactum Calixlinnm 319 §. 101. Concordata Germanica an. 1418. et 1445—1448. i-tem Concordatum in Gallia an. 1516. - - - - '- 322 102. Concordata recentiora , sive huius Sec. I. in Gallia 326 §. 103. II. in Germania , Sicilia, Belgio, Helvetia 327 §. 104. Ex historia Concordatorum apparet: nullam sup-petere causam , eadem acrius perstringendi. Necessi-tatem illorum Principes quoque Protestantin agnove-runt. Examinaniur argumenta , quae contra Concordata seu Conventiones cum Statibus Protestanticis ini-tas proferuntur - -- -- -- -- -- - 332 §. 105. Examen argumentoruin contra Concordata univer-sirn proferri solitorum. Ostenditur, Concordata gravis-simi esse tum pro Ecclesia, tum pro Civitate momenti 337
6. De ture, Légat os mittendi - - - - - - 34i §.106. Jus mittendi Legatos , per recentiores frustra im-pugnatum, cum notione et natura Primátus intime cohoret- -------------- 341
107. História Legatoruni Romani Pontificis antiquior. I. Lcgati, per RR. PP. pro expediendis negotiis tum ad Aulas Principum , tum ad Ecclesias niissi - - - 343
Pag.
§ 108. II. Legati in Provinciis longiores moras tralientes, item Apocrisiarii et Respotisales ------ 344
§. 109. III. Vicarii Se dis Apostolice a) in Provincia T/tes-
salanicensi.- - -- -- -- -- -- -- 348 §. 110. b) in Ponto , c) in Africa , d). in Hispania - 351 §. 111. e) in G allia, /) in Brünn nia ------ 353
§. 112. g) in Germania, h) in Regnis Septemlrionali-bi/s, i) universim in Griente ------- 356
§. 113. Resultatum historise Legationum Sedis Romame an-tiquiorum longe diversuin ab eo, quod adversarii Pri- * niatus effingunt - -- -- -- -- -- - 358 §. 114. Inde a Sec. IX. Legati frequentiores , et abnsus illoruin severe a nonnullis castigati ; a neinine tarnen ins Primatus Legatos mittendi controversuin - - 360 §. 115. De Niintiatnris. Illarum erectio multos peperit Romance Sedi adversarios : sed ius illas erigendi e generali Legationum iure profluens frustra impugnatur 362
7. De iure ^ adpelkitiones recipie/nh' - - - - 5(Sfi §. 116. Historia literaria hujus qurestionis , et divers;« de iure appellationum sententio. - ----- 366
§. 117. Jus appellationum recipiendarum e iure Primatus nexu necessario consequitur ------ 370
§. 118. Adversarii iuris appellationum inprimis ex historia primorum Ecclesio seculorum , et illa circumstan-tia , quasi primum exemplum Synodus Sardicensis prre-beret, argumentantur - -- -- -- -- - 372 §. 119. Cánones C. Sardicensis de appellationibus. - 374 §. 120. Recensentur varise de his Canonibus sententire , signanter autetn illa, quasi iisdein de iure tantum revidendi Roman.e Sedi attributo sermo esset - 376 §. 121. Claros tenores Canonuin Sardicensium frustra co-nantur adversarii obscuros reddere : eosdein de stricto iure appellationum sonare tum Ante - Sardicena, tum ipsius Synodi Sardicensis historia demonstrat. Exemplum e causa S. Athanusii ------ 379
§• 122. Ulteriora adversariorum argumenta contra ius ap-
Pag.
pellationum ex eo, quod Synodus Sardicensis non fuerit Oecumenica, item ex Ecclesia Orientali , et Africana appellationibus neutiquam favente , de-promta - -- -- -- -- -- -- -- 384 §. 123. Examen argument! I. et II. ex Synodo Sardicen-si, quasi ea Generalis non fuerit, item ex Ecclesia Orientali petiti , ubi etiam de appellatione S. Joun-
nis Chrysostomi adPapam . 386
§. 124. Examen argument! III. ex Ecclesia Africana de-• ducti 390
8. De ture, confirmandi Episcopos - - - - - 394 §. 125. Jus Primatus , confirmandi Episcopos tum aliis ex rationibus, tum ideo impugnatur a recentioribus, quod ius hoc e natura Civilis Majestatis Principum his po-tius vindicari debere, a Romanis Pontificibus vero usurpatum duntaxat fuisse , statuant ----- 394 a) 'De sententia Cano n istarum , ius nami-nandi Episcopos ad sic dicta inra maie-statica Principum referentium - - - 398 §. 126. Pars disquisitionis huius histórica : seu de influxu Principum ad electiones Episcoporum historice , «) in-de ab antiquissiinis teinporibus usque Bonifaciuin Ger-manorum Apostolum. - -- -- -- -- - 398 §. 127. /3)De influxu Principum ad electiones Episcoporum setate Bonifacii, et deinceps usque recentiorum Con-cordatorum témpora : ubi etiam speciatim de influxu Principum ad electiones Romani Pontificis - - - 401 §. 128. Resuitatum disquisitionis historie;», et transitio ad partent eiusdein iuridicam. Enuinerantur procipua argumenta pro defendendo ita dicto iure maiestutico Principum noniinandi Episcopos - -- -- -- - 404 §. 129. Examen argumentorum , quse pro iure maiestatico Principis nominandi Episcopos ex historia adferuntur : ubi siinul ostenditur , ius hoc Ecclesiie proprium, non-nisi ex huius conc essione Principibus ob egregia in Ecclesiam mérita obtigisse - -- -- -- - 408
Pag.
§. 130. Examen argumentorum e concept» majestatis Civilis Principum pro memorato iure adductorum - 411 §. 131. Principiorum contra sententiam de iure maiestati-co Principis nominandi Episcopos propositorum Veritas ex oquiorum Protestantium quoque placitis pro-batnr. - -- -- -- -- -- -- -- 414 §.132. De influxu Principum a Sacris Catholicis alieno-rnra ad electiones Episcoporuin ------ 415
b) De iure Rom aniPontific is co nfi r maudi E-pi'icopos ---------- - - - 419
§. 133. Disciplina primitiv® Eeelesio usque tempora Gre-
gorii VII 419
§. 134. Inde.a Gregorio VII. usque recentiora Concordata 421 §. 135. Jus Romani Pontifieis confirmandi Episcopos quan-doque absolute necessarium reddi potest , et ex con-ceptu Primatus nullo negotio deducitur - - - - 424
9. De iure exigendi ab Episcopis iuramentum obedient iae ac fidelitatis - - - - - - - - 428 §. 136. Proponuntur argumenta, e quibus formulam iura-menti superiore cumprimis Seculo Primatus adversa-rii impetierunt. - -- -- -- -- -- - 428 § 137. Nec seculum , quo vivimus , iuramento Episcopo-rum , quod Romano Pontifici nuncupant, favet, nam et hodie permulti contra iusiuranduin istud scribunt 430
a) Brevishistoria de iuramento obedien-ti(R ac fidelitatis , quod Episcopi occasion e consecration is suae Romano Po n t i-fici nuncupant - -- -- -- -- -- 433 §. 138. Disciplina primovo Ecclesi;e usque finem Sec. VII. Hoc temporis intervallo et rara iuratarum fi-dei professionum exempla, et formulae iurandi sirn-plicissimre - -- -- -- -- -- -- - 433 §. 139. Ad finem Sec. VII. in Hispania prima initia iura-tae professions de obedientia ------- 436
§. 140. Proprie Bonifacius Germanorum Apostolus ,primus
Pag.
erat, qui iuramentum fidei ac obedientice Romano Pontifici nuncupavit. Formula huius iuramenti - 437 §. 141. Jlecensentur momenta, e quibuscomplures, proe-sertim Protestantiuin Historic! ßonifacium tum in ge-nere, tum ob nuncupatum Romano Pontifici juramen-tum in specie condemnant - -- -- -- - 439 §. 142. Examen momentorum contra Bonifacii factum ad-
ductorum - -- -- -- -- - - -- - 441 §. 143. História iuramenti inde a Bonifacio usque Sccu-
* lumXI 445
§. 144. Seculo XI. Gregorius VII. Papa a Patriarcha A-quilejensi singulare lidelitatis ac obedientite iuramentum excepit , in cuius formuláin nimis invecti sunt ad versarii - - -- -- -- -- -- -- 447 §. 145. Sub proximis Gregorii VII. Successoribus , et cum-priinis sub Paschuli II, contra iuramentum fidelita-tis ac obedientije iuxta formuláin Gregorii ab Epi-scopis exáctum stepius contradictiones interpositas 450 §.146. Inde a Seculo XIII. consuetudo, iuramentum obe-dientise nuncupandi, iam passim invaluit, et dein-ceps ab omnibus Episcopis occasione consecrationis iuramentum exigi coepit. Juramenti huius formula, lio-die quoque usitata, refertur 454
I) Examen a r g u m e n l a r u m, contrajura m e u-tnmfide lit at is, ac o b e di e nt i ce Ro man 0 Pon-t ific i a h Ep i s c op is n u u c up un du m p r 0 te r r i solitornm - 457
§. 147. Resultatum historia; de iuramento hoc exhibitre 457 §. 148. Ex iuramento Episcoporum contra iura Civitatis nihil evolvi cum fundamento potest : frustra etiamex illo vasallitica subjectio Episcoporum infertur. - 45S §. 149. Expressio iuramenti: de persequendis hcereticis et schismaticis , maxime quidem displicet recentiori-bus iuramenti huius impugnatoribus, ----- 459 §. 150. Sed argumenta illorum nihil contra iuramentum eviuount ________
— XIII —
Pag.
§. 151. Quamvis autem expressio de persequendis hfereti-cis nullo justo fundamento impugnan possit: Sedes tamen Apostólica semel atcjue itenim pronam se ex-hibuit ad eandem e formula iuramenti exmittendam 464 §. 152. Expressio iuramenti : de visilandis Apostolomm liminibus pariter objectum constituit cavillationum, sed argumenta , qu;e contra illain proferuntur, levia
sunt - 466
§. 153. De sensu rerborum iuramenti : salvo ordine meo 468 • §. 154. An necessaria in genere mutatio formulée iuramenti? ---------------- - 470
c) App endix de iur amento civili, quod E-piscopi su tamis Ter rae Vrincipibus prae-stant - -- -- -- - - -- -- -- -- 474 §. 155. Nexus cum antecedentibus, et summa dicen-
dorum - -- -- -- -- -- -- -- -- 474 §. 156. De juramento civili Episcoporum hislorice. - 472 §. 157. Nostra de iuramento Episcoporum civili sentenlia 475
10. De vire Pallii - - - - - - - - -477
§. 158. Status qurestionis - - - 477
§. 159. De origine Pallii diversa; sentenlia; - - - 479 §. 160.— 162. Idem argumentum continuatur - - - 481 §. 163. Reflexiones in sententiain ; qu.e Pallium e dono
Imperatorum originem sumsisse statuit - - - - 487 §.164. Nostra sententia origo quidem Pallii certo deter-minari non potest, e inonumentis attamen Yeterum sequitur , antiquiorem in Oriente, quam Occidente Pallii usum fuisse. Diversitas ínter Pallium Orientale et Occidentale uberius describitur ----- 491 §. 165. Nullum ex vetustis temporibus suppetit argumentum, contra ius Pallii a Romanis Pontificibus distributi tamquam contra novum quodpiam augenda; dominati-onis , et subiugandae Metropolitico potestatis inven-tum excipicndi: ipsa significatio Pallii primis inox Seculis cum eodem connexa adversariorum cavilJatio-nem repellit - -- -- -- -- -- -- - 494
— XlV —
Pag.
§. 166. Pallio nonnumquam significatio quoque eoiifirma-tionis tribuebaíur : ubi etiam de sententia, quai di-stinctum Pallium Gallicunum statuit - - - - - - 497 §. 167. Disquiritur : an ex setate Bonifacii Germanorum Apostoli et deincepa suppetat adversariis contra ius Pallii excipiendi causa 498
§-168. Inde a Sec. IX. et X. omnes Metropolitan! Pallio exornaricoeperunt: significatio Pallii eadem , qure pri-mis temporibus - -- -- -- -- -- -- 501 §.169. An proter Archiepiscopos, et paucissimos Episco-pos, quibus Hoinani Pontífices Pallium mittebant, etiam simplices Presbyteri et signanter Abbales Pallium ac-
ceperintl - -- -- -- -- - - 503
§. 170. De sensu phraseos : in Pallio esse plenitudinem officii Pontificalis 504
1 ]. De ture, conferendi in casibus extraordmariis
beneficia, quae Ejriscopatu inferiora sunt - - 5o6 §. 171. Status qusestionis ---------- - 506
§. 172. Historia exercitii inris RK. PP. in conferendis be-
neficiis minoribus, primis Ecclesise seculis. - - - 508 §. 173. Per resignutiones beneficiorum , amplioris potesta-tis circa collationem eorumdem Romanis Pontificibus quasi qua;piam necessitas imposita ------ 509
§. 174. Sub Hadriano IV. et Successoribus , inprimis per sic dicta Mandata Apostólica magnum potestas conferendi beneficia minora accepit incrementum - - - 510 §. 175. Seculis XII. et sequentibus quemadmodum extraordinaria beneficiorum provisio crevit, ita nonnum-quam reipsa abusus quoque commissi. ----- 512
§. 176. Abusibus tollendis varia adhibita remedia - 514 §. 177. Generales reflexiones in exercitium iuris conferendi beneficia Episcopatu inferiora 515
12. De ture, Annotas, Taxasque desumendi §. 178. Status quaestionis
- 5iy
- 517
— \v —
. Pas-
§. 179. De origine Annatarum aliarumque laxarum varia
sententiae - -- -- -- -- -- -- - - 51g
§. 180. Continuatio 520
§. 181. Communiter ad tempora Joannis XXII. Papse origo Annatarum proprie sic dictarum refertur , in quarum desuintione nonnumquani abusus commissos esse, ne-
gari no potest -- - 522
§. 182. Licet abusus in exigendis Annatis taxisque semper pro merito perstricti sint, iustitia tarnen et oqui-tas easdem desumendi numquam impugnata fuit, nec impugnari potuit - -- -- -- -- -- -- 524
13. De iure dîspensandi - - - - - - - - 5a6 §. 183. Status quiEStionis - -- -- -- -- - 526 §. 184. Momenta, e quibus omnis dispensatio inEcclesia
ponderanda, et diiudicanda est- ------- 528
§. 185. Historica recensio disciplinse dispensationum pri-mis Ecclesia; seculis. Romani Pontifices numquam non interpellati, et iam antiquissimis temporibus auctori-tate Primatiali dispensantes - -- -- -- -- 530 §. 186. Disciplina dispensationum Seculis IX. et sequen-tibus. Diei non potest, RR. Pontifices ius dîspensandi a Synodis et Metropolitanis usurpavisse - - - 533 §. 187. Abusus tarnen in exercitio iuris dispensandi non-
numquain commissos fuisse , negari non potest - - 536 §. 188. Disquiritur : an in sic dictis reservutionibus casu-uin Apostolicis iusta sit adversariorum contra pote-statem Primatialem exceptio \ Primum status qua;stio-nis uberius proponitur - -- -- -- -- -- 537 §. 189. Summa; linea; reservationis casuum - - - - 540 §. 190. Reflexiones nostro quoad ius casus reservandi 542
14. De iure , Episcopos ab una sede ad aliam trans-ferendi - -- -- -- -- -- - 544
§. 191. Status quostionis - 544
§.192. In prima Ecclesia severe prohibit a translationes 546 193. Ulterior progressus discipline circa translationes.
- XVI -
Pag.
Romanorum Pontificum Semper agnita suprema aucto-ritas ----- 549
15. De iure i deponendi Episcopos - - - - -552 §. 194. Jus deponendi Episcopos , olim in Synodis exerci-
tuin, tardius e gravissimis rationibus Primatui Rom. Pont, servatum est - -- -- -- -- -- - 552
16. De iure, Coadiutores Episcopis nominandi - 552 §. 195. Status et momentum qusestionis ----- 555 §. 196. De designatione Successorum viventibus Episcopis
primitus facta - -- -- -- -- -- -- - 557 §. 197. In constituendis Coadiutoiibus prsecipuse partes erant penes Romanos Pontífices ------- 558
17. De iure, erigendi Episcopatus - - - - 562 §. 198. Status quiestionis et momentum ----- 562 §. 199. Jus erigendi Episcopales Sedes, quod ipsa rei natura Ecclesiasticee Potestati vindicat , reipsa per lianc Potestatem proprie exercitum fuisse historia testatnr 505
§. 200. RomaniPontifices potestatem erigendi Episcopales Cathedras tainquam Ecclesise propriam insigniter <le-fendebanti: eaque a longiori iam tempore soliutuntur 568
Megvásárolható példányok

Nincs megvásárolható példány
A könyv összes megrendelhető példánya elfogyott. Ha kívánja, előjegyezheti a könyvet, és amint a könyv egy újabb példánya elérhető lesz, értesítjük.

Előjegyzem
konyv